Паровоз юлга дәшә

Һәрберебез, фантазиясен эшкә җигеп, кирәкле материаллар табып, уен мәйданчыгын әкиятләр аланына әйләндереп бизәп куйдык. Хәзер капканы ачып кергәч, тә, пар аккошлар каршы ала, төрле төсләргә буялган паровоз балаларны әкиятләр иленә сәяхәткә чакыра. Каршыга балалары белән керпе килеп чыга, аю балдан авыз итәргә дәшә. Арырак баргач, үзеңне чып-чын әкият илендә итеп хис итәсең. Берсеннән-берсе матур, зур-зур чәчәкләр арасында атлар, зебралар, арысланнар тупланган, чын агачларга зур үрмәкүч үзенең пәрәвезен сарган, агач төбендә кояшта кызынып, елан ята. Теремкәйне урап алып, гөмбәләр үсеп утыра. Шушы могҗизаларны карап арыгач, утырып чәй эчәргә бизәкле түгәрәк өстәл куелган. Балаларга да, аларны озата килгән ата-аналарга да, бөтен тырышлыгыбызны, күңел җылыбызны салып эшләгән иҗатыбыз бик тә ошады. Бигрәк тә балалар сөенде. Ә алар шатлыгын бернәрсә дә алыштыра алмый. Без эшебездән бик канәгать калдык.

Алда салкын кышлар. Әле безне алда тагын зур эшләр көтә. Кардан-боздан сыннар ясап, балаларны тагын бер куандырасыбыз бар. Әзерлек эшләрен хәзер үк башладык инде.