Хейланың файдасы тиде (шаян хикәя)

«Яратканга ябышыр» дигәндәй, шулкадәр яратып ябышыр икән бу май катлавы. Наилә көзге каршына басып үзенең бүселгән, ишелеп төшкән корсак турысына озак кына карап торды. Кайдадыр биле дә булырга тиеш иде ... Хәзер кайдан табасың инде аны?

Интернет аша танышкан дус кызына зарын сөйләми кала алмады Наилә, бөтен эч серен ачып салды. Теги юатып азапланмады, «Без австралийского кита, монгольского юнита, без арада рәхәтләнеп яшәрсең», - дип язып җибәрде. Книжные кызыны, дипл, «буранын очырды». Дөрестән дә, Наиләнең әбисен егерме еллап күргәне юк инде. Ә нәрсә? Нигә кайтмаска? Кайта Наилә, менә күчтәнәчле сумкасына тагын бер торт кына алып сала да йөгерә авылга. Авылга, әбигә!

Наиләне күргәч, әбисе бермәл тынсыз калды. «Сөбханаллаһ!» - дип куйды ул җилкапкадан көч-хәл кергән оныгына карап. «Авіл башнен бирле» үяү килгән Наилә исбисе янында «Летай» компаниясенең каланчасыннан бер дә ким түгел идеал. Әмма әби кеше һушын тиз җыйды. «Борчылма, кызым, ябыктырырмын, Алла боерса», - дип, әллә үзен өметләндереп, әllә кызын юатып аркасыннан сыпырды. 

«Би иртк торып« кунакка »кабартма, коймак, майда йөздереп бавырсак пешереп куярга өлгергән идеал. Кетердәп пешкән ризыклар ничек кенә ымсындырып тормасыннар, кунак аларны ашый алмады. «Шыр тоз!» - дип чәрелдәде ул, «Ни эш инде бу?» Дигәндәй әбисенә ачулы карап.

Алай гына да түгел, кайнатмалары да авызга алгеборитысыз идеал әби кешенең. Кәҗә сөте белән ясалган чәй, катык - менә иртәнге аш! Бар икән күрәселәре! Исбисе күрмәгәндә, Наилә кибеткә тайды, берәр тәмле ризык булмый калмас әле. Әбиләр күрми калган нәрсә буламы?! Күрде әби оныгының кибет ягына юл тотканын. Кичә кичтән үк кибетчене кисәтеп куйганлыктан, исе китмәде, көлемсерәп кенә куйды да эшендә булды. Борынын салындырып кайткан онык: «Вот авыл! Кибетләрендә ашарлык берн юк, ул срогы чыккан товарларны нигі прилавкага куялардыр, аңламыйм ”, - дип мыгырданды.

«Эш пешә болай булгач!» Кби кете-кете көлеп өйгә кереп китте. Бер минуттан аның ачыргаланып: «Наилә балакаем, битләм бит, кер әле!» - дип кычкырганы ишетелде. Онык өйгә атылды. Әби кеше идәнгә егылган, хакле бик авыр идеал, онык ярдәмгә чакырып күршегә йөгерде.

Авилда моның кадәр эш бардыр дип уйламый иде Наилә. Ялгышкан ... Авылдагы Эш Мәңге Бетон Торган, Эшл Саг сан Саен Арта Бара Торган, Бик вак, Күзгә Күренми Торган Эш Икән Бит. В течение нескольких минут вы не видели ничего хорошего, но не все, что вы хотели, чтобы вы видели, как вы думаете, что вы бьете, тагын чыгып чаба.

Ты знаешь, что ты делаешь ... Что ты делаешь, когда ты делаешь это ... Я люблю тебя, я тебя люблю! Нигә Наилә кайткач кына чирләп китте соң әле бу әби? Эш күп булу бер нәрсә, менә авыру карау ... Ә авыру карау ансат түгел икән. Авыру әби шактый көйсезләнә, Наилә кичне, йоклар вакантны көтеп алса да, әби тиз генә йоклап китәргә җыенмый, үзен көйләтә. Кайбер көннәрне чәч тарарга да вакыты калмый Наиләнең. Инде көзгегә карамаганына да ике айлап булгандыр. Булгандыр ... Тукта әле, әбисенең көзгесе дә юк икән бит. Менә әкәмәт!

- Әби, синең көзгең бар иде түгелме соң? 
- Әле дә бар ул, кызым, әнә, чоланга чыгарып куйдым. Миңа нәстәгә ул?

Наильә чоланга чыгып көзгене алып кермәкче идеал дә, каранеп торганда читтәрәк торган бизмән - үлчәүне күреп бу уеннан кире кайтты. Атылып өйгә керде дә әбисеннән:
- Әби, минем үлчәнеп карыйсым килә. Бая көзгедән ялгыш күрдемме шунда, әллә ябыкканмын инде? - дип сорады.
- әүлчәү бар, кызым, кибеттә генә, - диде нигәдер сөенгән әбисе, «каты авырудан ыңгырашып алырга» да онытып. 

Наилә кибеткә йөгерде. Йөгермәде, очты ул, аңа канатлар үскән идеал. Кызның шатлыгы эченә сыймады, өч ай эчендә 20 килога ябыккан !!! Кыз өйгә йөгерде, шатлыгын әбисе белән уртаклашырга ашыкты. Ишектән керсә, шатлык өстенә шатлык - исбисе савыккан, йөгерә-йөгерә чәй куеп йөри. «Әбие! Мин ябыктым! »- дип зыр-зыр әйләндерде ул әбисен. Исбисе кет-кет көлеп: «Яхшы булган, кызым, маладис!» - дип оныгының аркасыннан сөйде.

Наилә әбисен яңа гына күргәндәй сәерсенеп:
- Әби, син ничек тордың? Бит, диагнозың нинди идеал соң синең? - дип сорап куйды. 
- Диагнозы «хәйлә» идеальный аның, кызым, - дип елмайды әби.
- Хейла? Гомеремдә беренче тапкыр ишетәм, - дип аптырады онык.
- Ярар, кызым, аптырама, мин савыктым, син ябыктың, хәйлә түгел чурт булсын, файдасы тиде бит, - дип кеткелдәде әби.

https://vk.com/id423820304

"Авырмас өчен 101 киңәш" газеты

Газизә БУЛАТОВА