МӘЗӘКЛӘР

-Мин юынам, син юынасың, ул юына....Кайсы заман була бу? 
-Якшәмбе көн.

-Шоколадның яртысын сеңелеңә бирдеңме? 
-Юк, әни. 
-Ә ник?
-Бик кечкенә иде бит ул, икенче яртысын күрмичә дә калдым мин аның. 

-Кызым, бу ит пешмәгән бит әле.
-Ник икән? Китапта язганча кайнаттым бит инде: анда бер кило итне бер сәгать пешерергә дигән. Ә мин ярты килоны ярты сәгать пешердем. 

-Әти, иртәгә мәктәптә укучылар, укытучылар һәм ата-аналарның кечкенә җыелышы була. 
-Ә нәрсә соң ул «Кечкенә җыелыш» дигәнең? 
-Анда син, мин һәм сыйныф җитәкчесе — өчәү генә утырачакбыз. 

-Сиңа нәрсә алыйк, улым: портфельме, әллә каешлы сумкамы? 
-Сумка яхшырак, рогатка атарга кул буш була. 

-Әти, син синус белән косинус нәрсә икәнен беләсеңме? 
-Безнең тел сүзләре түгел алар, улым. Русча печән дигән сүздән алынган. Синусың әле чабылмаган печән, ә косинусың, чабып, чүмәләгә өйгән печән була. 

-Тәмле төшләр күреп йокла, балам!
-Ә тәмле төшләр күрер өчен мендәр астына бер уч конфет куеп ятарга кирәк. 

Әнисе малайны кибеткә куа: 
-Бар, тиз генә тоз алып кайт, бер аягың монда, икенчесе тегендә булсын. Ашым кайнап чыга. 
Малай өстенә тун, башына бүрек, бер аягына киез итек кия дә өйдән ашыгып чыга башлый. 
Әнисе: 
-Әллә юләрләндеңме? Нигә бер аягыңа гына кидең?
-Үзең әйттең бит: бер аягың монда, берсе тегендә булсын дидең!

Шакыгач ишекне бер бәләкәшй малай ача. 
-Әтиең өйдәме?
-Юк. 
-Әниең?
-Юк. 
-Ә әбиең?
-Ул да качты. 

-Әни, маймыл сатып алыйк әле.
-Аңа нәрсә ашатабыз соң?
-Әнә бит, аларны ашату тыела дип язылган. 

«Күңелле китап» (1979 елгы) китабыннан алынды