Проза рубрикасы буенча яңалыклар
-
Мин ялгызым түгел хәзер (хикәя)
Мин аны йөрәгемнән мәңгегә алып атарга, ә баламны саклап калырга ант иттем.
-
Әтиемнең каешын сагынам
Гәрәй Рәхимнең (Григорий Васильевич Родионов) сайланма әсәрләренең 5 томлык басмасына кергән әсәрен тәкъдим итәбез
-
Кичер, җаным...
— ...Шул кадәр яратып, барыбер бергә була алмадык, Резеда... Кулларымны кайнар учларында иркәләде.
-
Йорт кемнеке? (тормыштан)
Без дүрт туган үстек. Ике кыз, ике малай. Әтиебезне җирләгәндә иң кечкенә энебезгә – 4, миңа – олы кызга 15 яшь иде.
-
Ирем гомер буе, «кыз түгел идең», диде
Кайдан башлыйм икән?
-
Каршы йорт килене (тормыштан)
Вокзал тулы халык арасыннан, барысын да аралап, чегән хатыны Мәйсәрә янына килде дә, күзенә карап: “Юлың кыска бит, балам, сөрт күз яшьләреңне.
-
Әминә үзгәрде... Әллә яз үзгәртте
Менә өзелеп көткән яз да җитте. Бу вакытта табигать кенә түгел, бар дөнья уяна.
-
"Иншардагы мәхшәрләр"
Йорт саен диярлек ике- өч пенсионер яшәгән Иншар авылының тузанлы юлы буйлап атлаучы ак күлмәкле, галстук-дипломатлы бу көяз, чибәр егетне берәү дә танымады. Капка төпләрендәге шомарып беткән эскәмияләрдә кызык көтеп, яңалыкка сусап утыручы карт-коры, кулларын маңгайларына куеп, үрелә-сузыла карый-карый таныш түгел кешене озатып калды. Олыгайган саен "мин генә беләм, мин генә хаклы" дигән фикерне арыган башларына ныграк сеңдерә барган карчыклар үз уйларын тизрәк әйтеп калырга ашыкты.
-
“Утыр әле, Әни, яннарыма”
Бәхетле бул, дия иде әнкәм, Бәхетләрем, никтер, булмады.
-
Укучыбыз Люция Закирова яза: Маңгай күзе генә күрә, күңелнеке – сукыр
Көзге иртә. Әкрен генә яңгыр сибәли, аяк асты пычрак. Болай да телгәләнгән йөрәкне тагын меңгә теләрдәй булып ачы җил исә. Ара-тирә берсен-берсе күздән югалткан каргалар тавышы ишетелгәли. Караңгы салкын көз җитсә дә, тормыш дәвам итә.
-
Тәңрем ташламасын (хикәя)
– Әгәр дә әбиләр кебек яулык бөркәнеп, төренеп йөри башлыйсың икән – мин сине ташлыйм! – диде Азат каты гына итеп.
-
«Селфи»
Фатима карчык, икенче этажга баскычның так саннарын гына санап менеп киткән оныкчыгы Алсу артыннан: «Сөбханалла!» - дип кенә әйтеп кала алды.
-
“Мине кияү агулады! Мине үтерәсе килде!” [гыйбрәтле язмыш]
Әниебез сеңлекәшләрдә яши, олы яшьтә инде. Соңгы араларда бигрәк әллә нишләде. “Сез мине үтерергә телисез!” – дип, теңкәләренә тия. Аларга артык бәйләнә, күзенә юк-бар күренәме шунда, белмим. Бездә чакта алай ук түгел ул, ә менә сеңлекәшләргә кайтуы була, бөтенләй елый башлый.
-
СОҢГЫ СЕР
(хикәя)
-
АЛ МИНЕ КИЛӘЧӘККӘ
(чынбарлыкка нигезләнде)
