Рифат Зарипов: “Мин теләмәгән чәйне ясасалар, күтәреп бәрәм”

Рифат Зарипов Оренбург өлкәсе Северный районы Бакай авылыннан. Әтисе - тракторчы, әнисе - мәктәптә җыештыручы.

---

- Рифат, Җәвит Шакиров гомере буе тещасын сүкте, син дә сүгәсеңме?

- Юк. Бик әйбәт ул минем. Рифат бабай белән исемнәребез дә бертөрле, "адаш" дип йөрим үзен. Ул да миңа "адаш" ди, кайвакытта "классташ" дип тә җибәрәм.

- Теща беләнме? (Бу сораудан соң икебез дә тыела алмыйча көлдек.)

- Хатының белән!

- Үзебез төркем булып оешкач, "Сәйдәш" бию театрыннан биюче егет белән биюче кыз чакырттык. Биюче Диләрә белән гел бергә-бергә йөргәч, гомергә бергә булып куйдык.

- Юк!

- Ничек ошамасын ди! Ошый инде, ошый...

- Хыялланып йөргән юк үзе. Хыялдагы кыз беренче мәхәббәттер инде ул.

- Алай бик күп түгел, дүрт-биш булгандыр. Җитди итеп йөри башлавым 17 яшьтә Казанга укырга килгәч булды. Чаллы кызы Алсуга күзем төшкән иде.

- Әй, әллә нәрсәләр искә төшереп утырма әле. Мәхәббәт түгел, аралашып, очрашып кына йөргән кыз бит ул.

- Берсенә дә әйтеп киткәнем булмады.

- Әле генә кунакка килгәннәр иде, рәхәтләнеп сөйләшеп утырдык.

- Түбән Каманың үзеннән.

- Икеңнең берендә әз генә акыл булу. Хатын - ирне, ир хатынны аңларга тиеш. Кайвакытта мин кызып-котырып китәм, тыныч кеше түгелмен. Ул дәшми, тыңлый. Бәлки дәшмәгән кыяфәт чыгарадыр: "Мин бит әле яшь, мине өйрәт", - дигән була. Шулай дип әйтә дә, мин тынычланам. Ул хаклы булганда, мин дәшмичә торам.

- Юк кына нәрсәдән. Мин теләмәгән чәйне ясасалар да, ул чәйне күтәреп бәрәм инде.

- Юк. Минем белән яшәгән кеше минем нинди чәй эчәргә теләгәнне белә. Кәеф булмаган чакта миңа ошамаган чәй "оча" инде.

- Иртән сыек чәй кирәк. Кичен минем кофе эчәсем килә.

- Беләм, аңлыйм, шуңа күрә үземне акыллы, төпле кеше дип әйтмим бит инде. Дөрес түгел икәнен аңлыйм, әмма үтер инде, мин шулай эшлим.

- Илтеп түгә дә: "Сиңа нинди кирәк, җаным?" - дип сорый һәм мин теләгәнне ясап китерә.

- Нык авыр.

- Әй, без озак тора алмабыз инде ул, шул 60-70ләр булыр.

- Күз алдыма да китерә алмыйм, өметләр зурдан үзе. Мәңгелек, гомерлек булсын, тамашачы ташламасын инде, чөнки башка эш эшли белмим.

- Элек бит таякка эшләгәннәр, шуның кебек, мин дә сызып барам. Ел ахырында сызыкларны саныйм.

- Аена 12 меңгә. Һәркем бер концерттан 2-3 мең ала. Тамаша заллары тулы булып, күңелләрем тулып китә икән, премия дә бирергә тырышам.

- Кем дисәгез дә була, чикерткә дисәгез дә.

- Ябык булгач, сикереп биегәч, чикерткә, диләр.

- Илгиз абый - оператор, аппаратурада утыра, администратор. Илдус - олы абый - шофер, клавишада. Элек икесе дә нефтьчеләр иде.

- Әйе шул, безнең нәселдә дә юк андый сары кеше.

- Безнең әни 22 яшенә кадәр блондинка булган.

- Юк. Тырыш малай, бии, җырлый, энергияле. Молодец, шәп эшли. Хөсетлек белән карамыйм, хөсетлек - ул чир. Мин хөсетләнеп кенә Данир үзгәрмәячәк.

- Мәрхүм Гыйльметдин бабай мулла иде. Дустым Рамил Мингәрәев Мәрҗани мәчетендә хәзрәт булып эшли. Әти-әни, туганнар да намазда. Мине әле шайтаннар тота, укымыйм.

- Балта тота беләм дип мактанып әйтә алмыйм, ә менә көтү көтә беләм. Быел туганнарга бәрәңге дә утыртыштым. Шәһәрдән соң авыл эше ял гына бит ул, рәхәт.

- "Кит, уф, шулай дуракланасың, шулай кыланасыңмы?" - дип утырам. Үземә-үзем ошамыйм.

- Юк. Кайвакыт туйлар вакытында салып утырганда кәефләре күтәрелеп китә дә, зур абзыйлар: "Энекәш, кил әле, сөйләшик, мин шундый-шундый директор. Мин сине шулай-болай итәм", - диләр. Икенче көнне шалтыратып караганым да юк. Шалтыраткан очракта да: "Кем әле син? Шулай булдымыни? Эх, менә бит, кризис. Нигә аны алдан килмәдең, кичә килгән булсаң, әйбәт булыр иде, бүген булмый", - диләр. Дус артистлардан ишетеп беләм: "Барган идем, борып җибәрделәр, ишектән дә кертмәделәр. Акча бирәм, диде, бирмәде. Клип төшерергә ярдәм итмәкче иде, анысы да булмады", - диләр.

Әңгәмә ахырында танылган юморист Рифат Зариповка Америка флагы төшерелгән трусик бүләк иттем. Бик шатланып кабул итте тагын. Рәхәтен күрсен, бахыр.