Минем якын дустым бар. Ул - кечкенә генә маэмай. Аның кушаматы да матур, яңгыравыклы: Граф. Ул аклы-каралы төстә. Графның күзләре төймә кебек, колаклары бик сизгер, койрыгы йонлач. Ул кечкенә булса да, усаллыгын күрсәтә белә. Чит кеше керсә, өрә, хуҗа икәнлеген белдерә.
Граф уйнарга бик ярата. Мине мәктәпкә озатып кала, кайтканымны...
Минем якын дустым бар. Ул - кечкенә генә маэмай. Аның кушаматы да матур, яңгыравыклы: Граф. Ул аклы-каралы төстә. Графның күзләре төймә кебек, колаклары бик сизгер, койрыгы йонлач. Ул кечкенә булса да, усаллыгын күрсәтә белә. Чит кеше керсә, өрә, хуҗа икәнлеген белдерә.
Граф уйнарга бик ярата. Мине мәктәпкә озатып кала, кайтканымны көтеп тора. Мин капкадан керүгә, койрыгын болгап, каршыма килә. "Кайттыңмы?" дигән кебек, өреп куя.
Мин этемне яратам. Аның белән уйныйм. Аны сикерергә, йөгерергә өйрәтәм.
