Шигырь көче күккә мендерә...

Хәзер кулымда - Урдалы мәктәбенең VI сыйныф укучысы Илназ Зәйнетдиновның шигырьләре. Аларны карап чыкканнан соң, Урдалы малаенда шигъри тоемлау, матурлык-гүзәллекне үз сүзләре белән әйтеп бирергә омтылу сиземләнә, дигән фикергә килдем. Каләмен ташламасын, көн саен шигырьләр язсын! Татар теле һәм әдәбияты укытучысы ярдәмендә язганнарын "Заман сулышы"на җибәрсен, шулай ук республика газетларына: "Көмеш кыңгырау", "Сабантуй"га юлларга була. Һәр көнне шатлыклы хәбәр көтсен. Ә инде "Шигырьләрегездә кимчелекләр бар, күбрәк башкаларны укыгыз, әйбәтрәк языгыз, хәзергә бастыра алмыйбыз", - дип борчуга сала торган хатлар килсә, минем кебек, шыпырт кына әти-әнигә, кешегә күрсәтмичә еласын, йөрәк ярасы төзәлгәч, тагын язсын, тагын җибәрсен.

Яшермим, Илназның кайбер аерым шигырьләренә ничек язарга кирәклеген аңласын өчен каләм очын да тидереп алдым. Киңәш бер генә: яз, яз, тагын яз! Бүген аның тәүге шигъри тәлгәшләрен "Заман сулышы" газетында тәкъдим итәбез.

Язлар җитте, җирләр кипте,

Менә май башы җитте.

Җыелышып малайлар да

Ялга - урманга китте.

Бара торгач, матур гына

Иркен алан таптылар.

Бәрәңге пешерәбез дип,

Тиздән учак яктылар.

Бәрәңгене мактый-мактый,

Тәмләп авыз иттеләр.

Учакларын сүндермичә,

Кайттылар да киттеләр.

Күз иярмәс тизлек белән,

Ут йөгерә, ут үрли...

Агачларга ут капканны

Малайлар гына күрми!

Урман, елга буйларыннан

Иркен сулап атлагыз.

Табигать - тиңсез хәзинә,

Табигатьне саклагыз!