Элекке танышымны очраттым (мәзәк)

- Сәлам! - мин әйтәм. - Ничек тормышлар? - Ал да гөл! - ди бу, елмаеп. Ялганлый, билгеле. - Ә син ничек? - Искитмәле! - дип ялганлыйм мин дә. - Балалар, хатының ничек? - Балалар бишкә генә укый, - дип алдашам мин, күземне дә йоммыйча. - Хатын, фәрештә кебек, янымда биеп кенә тора. Ә син яхшы эш таптыңмы соң? - Тфү, тфү, күз тимәсен! - дип шыттыра танышым. - Машина, фатир сатып алдым. - Ялгышмасам, син өйләнмәгән идең бугай, ялгызыңа гына читен түгелме соң? - Син нәрсә, киресенчә, сөяркәләрне ай саен алыштырып торам, бөтенесе дә фотомодельләр! - дип алдаша бу, аз гына да уңайсызланмыйча. - Ә синең иҗат эшләрең ничек бара? Инде күптәннән китап чыгарам дип йөри идең шикелле? - Өч китабым чыкты инде, - дип ялганлыйм мин. - Ә синең салу якларың ничек?